جنبه معناشناسانه

اصطلاح سنتی " باب " چه با توجه به شهرسازی و چه ادبیات،دلالت بر حرکت از میان فضایی مشخص دارد که در مدت زمان معینی انجام می گیرد .لغت " دروازه " یا " باب " به معنی درب بزرگ شهر، قریه، قلعه، قصبه، ده، کاروانسرا و مانند است.^[۳]

جنبه تاریخی و نمادین

در گذشته دروازه های شهر و فضاهای پیرامون آنها ، مکانهای با ارزش و مقدس به شمار می آمدند . آیین گشودن و گذر از یک دروازه،مراسم ویژه ای را طلب می کرد.^[۴]همچنین دروازه در گذشته شاهدی بر وضعیت اجتماعی شهر به شمار می آمده است و در فرهنگ های کهن شرق مکان های داوری را در همین جا بنا می نهادند.^[۵]در شهرهای ایران باستان،شار ساسانی چون شار پارسی،بر مبنای باورهای دینی و متأثر از مقوله جهان بینی معمولا به حصاری ختم می گردد که برای یادآوری جهات و عناصر اربعه،چهار دروازه به چهار سوی عالم دارد.^[۶]

جنبه کارکردی

دروازه ها میتوانند نقش های کارکردی متفاوتی داشته باشند ابعاد کارکردی دروازه ها را میتوان به شش دسته تقسیم کرد : نقش ارتباطی،دفاعی و امنیتی،اقتصادی،اجتماعی،یادمانی و بصری.از آنجا که در شهر معاصر کالبد دروازه های قدیم با کارکرد گذشته آن از بین رفته است،از میان دروازه های باقیمانده،چه به جهت کالبد و چه به جهت خاطره ای،تنها جنبه یادمانی و بصری آنها می توانند به طور خاص مطرح باشد.در این صورت دروازه ماورای یک عملکرد ساده،می تواند در ساختار شهر به عنوان عنصر نمادین مطرح گردد.^[۷][۸]

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2%D9%87